Benvid@ a ondanois, humilde recuncho da rede onde atoparás información e opinión para diagnosticar axeitadamente o "momento histórico" que estamos a vivir e afrontalo con unha xestión económico-política ao servizo das maiorías sociais dos pobos do mundo.

viernes, 28 de octubre de 2011

Definitivamente, tómannos por parvos!

Grandes titulares na prensa xeralista, voces do seu amo, para anunciarnos o gran acordo do cumio de xefes de estado da Unión Europea. Eufóricos, anúnciannos a salvación do Euro e do sistema financieiro mundial, mais non din o máis mínimo sobre as consecuencias desastrosas que este acordo vai procurar as clases populares, e nomeadamente as da periferia europea.
O gran acordo do “consello de administración do gran capital”, capitaneado por Fraumerkel e supervisado polo gran infiltrado de Wall Street e da City, Mr. Cameron, logra o seu obxetivo de evitar, polo de agora, unha crise financieira que causaría moitas baixas entre os actores da escea financieira internacional.
Moitos preguntaránse porqué a débeda dunha economía como a grega, que representa únicamente o 2% do PIB europeo, ten capacidade para xerar unha reación en cadea que poña en risco todo o tinglado financieiro mundial. A resposta é moi sinxela, esa débeda grega e por extensión a débeda xeral, ben sexa pública ou privada, serve de base para a especulación con derivados financieiros, derivados que teoricamente servirían como cobertura de risco, mais na práxe non son máis que instrumentos especulativos nos que a entidade que garantiza os títulos consegue unha boa suma de diñeiro cobrando primas coa inestimábel axuda das axencias de calificación e as entidades propietarias dos mesmos cubren riscos de impago, ou dito de outra maneira, fan apostas sobre os devanditos títulos . Se temos en conta que sobre un mésmo título de débeda, pode pesar unha chea de títulos derivados (CDS) asociados, un impago por parte do emisor suporía a quebra das entidades financieiras aseguradoras por non dispoñer de liquidez para facer fronte á cobertura, arrastrando consigo a todo o sistema financieiro, núcleo do sistema capitalista. Cómpre sinalar que son precisamente catro grandes entidades financieiras con sede en Wall Street e na City quenes teñen no seu seo a prática totalidade dos derivados e debemos ter en conta que o mercado das devanditas coberturas (CDS) supón unha cantidade lixeiramente superior a nove veces o PIB mundial, para botarse a tremer e de ahí a especial interese de Mr. Cameron neste cumio.
De novo, as decisións tomadas, a asunción dunha quita da metade da débeda grega por parte da banca europea, a recapitalización da mesma e a ampliación do fondo de rescate, non supoñen máis que un pequeno parche para manter vivo unhas semanas máis un sistema capitalista monopolista financiarizado moribundo á conta das clases traballadoras.
Evidentemente, os grandes medios non nos dín que a asunción da quita non vai ser gratuita, cobraráse en especie a conta do pobo grego apropiándose de infraestructuras e con un plan de privatizacións dos servizos públicos, a recapitalización da banca para cubrir o furado de tan mínima quita suporá un estrangúlamento económico de primeira orde que influirá á baixa na recaudación fiscal, obrigando a un adelgazamento do sistema público para equilibrar o déficit e facer fronte aos vencementos da débeda e a ampliación do fondo de rescate faráse tamén a conta de máis endebedamento público que a súa vez retroalimentará toda esta diabólica espiral.
Non cabe dúbida que estamos ante unha gran estafa, posibelmente a máis grande da historia da humanidade, unha contínua expropiación dos recursos da maioría mediante a chantaxe de unha minoría e coa inestimábel axuda de unhos charlatáns que nos gobernan, unhos de forma explícita e otros co inxenuo disfraz de domadores do sistema, prostituindo o dereito inalienábel á soberanía.
Á vista do deterioro económico derivado da socialización das perdas das entidades financieiras nos últimos tempos, resuta paradóxico que se atrevan a afirmar que esta restra de medidas son tomadas a prol de garantir o crecemento económico, sen máis argumentación que a fé cega na doutrina ideolóxica neoliberal.
Velaí que definintivamente, tómannos por parvos!. 

No hay comentarios: